Forum DDN - Drogowskazy do Nieba.

DOBROĆ - DĄB I BLUSZCZ

Na polanie rósł sobie wielki, rozłożysty dąb.
Swym cieniem służył ludziom, zwierzętom i roślinom.
Pewnego dnia usłyszał słaby, piskliwy głos:
Ach, gdyby mi tak ktoś pomógł!
Wszyscy rosną i pną się w górę, tylko ja jestem taki słaby!
Dąb zerknął w dół i zobaczył trzy ciemnozielone listki bluszczu.
Żal mu się zrobiło tego maleństwa i zaofiarował natychmiast pomoc:
Jeżeli chcesz, możesz się na mnie oprzeć; mam dosyć siły i wigoru.
Uszczęśliwiony bluszcz przyczepił się zaraz do kory dębu i powoli oplatał go swymi gałązkami.
Po jakimś czasie przypomniał sobie dąb o swoim ?podopiecznym?, chciał z nim pogwarzyć, ale ten nie miał ochoty na rozmowy.
Odburknął tylko coś niegrzecznie i zamilkł.
Pewnego dnia dąb poczuł łamania w konarach i swędzenie kory.
Zwrócił się do swego gościa o jakąś pomoc, ale bluszcz (teraz już wielki i mocny) nie zechciał nawet zareagować.
Minęły lata i dąb czul zbliżającą się śmierć: wiedział, że to bluszcz dusi go i żeruje na nim.
Prosił więc o trochę powietrza, błagał o zmiłowanie, zaklinał na wszystkie świętości i na przeszłość.
Daremnie.
Musiał umrzeć.


Autor nieznany ? zebrał ks. Antoni Wac

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.