Forum DDN - Drogowskazy do Nieba.

BEZINTERESOWNOŚĆ - RADOŚĆ DAWANIA

Zza horyzontu podnosiło się słońce.
Pełne porannej radości i nadziei rozsyłało swoje złote promienie na wszystkie strony, jakby na złość pewnej szarej, od rana w złym humorze będącej chmurze.
Chmura pomrukiwała tylko:
No dobrze!
Wyrzucaj swoje złote promienie, wyrzucaj!
Zobaczymy, jaki będzie tego koniec?
Na ziemi nie było nawet najmniejszej roślinki, która nie otrzymałaby od słońca jej przeznaczonego promyka, daru ciepła, dobroci i jasności.
Tak, tak!
Rozdawaj na prawo i lewo!
Zobaczymy, co zrobisz, gdy już nic nie będziesz mogło rozdać - mruczała chmura.
A słońce dalej szło sobie po niebie i wysyłało całemu światu tysiące, miliony, miliardy swych złotych, życiodajnych promieni.
Dopiero o zmroku, gdy miało schować się za linią horyzontu, zaczęło liczyć ile mu ich jeszcze zostało.
Zobacz chmuro - powiedziało uśmiechnięte słońce - nie brakuje mi żadnego promienia!
O zachodzie mam tyle samo, ile miałem ich rankiem!
Tego chmura nie mogła już znieść.
Ze złości pękła, z jej wnętrza wysypał się na ziemię grad.
Słońce skryło się w morzu, aby odpocząć po pracowitym i szczęśliwym dniu.




Autor nieznany ? zebrał ks. Antoni Wac

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.