13 lipca Święta Klelia Barbieri, dziewica
Klelia Barbieri przyszła na świat 13 lutego 1847 roku w Le Budrie (nieopodal Bolonii). Jej rodzicami byli Jan i Hiacynta Nanetti. W 1855 roku, podczas panującej w okolicy jej rodzinnego miasteczka epidemia cholery, Pan Bóg wezwał do siebie jej tatę. Pod opieką troskliwej matki szybko nauczyła się gotować, szyć i tkać płótno. 24 czerwca 1858 roku, w wieku 11 lat, przyjęła I Komunię świętą.
Przewodnikiem duchowym stał się dla niej miejscowy proboszcz, ks. Gaetano Guidi. Pod jego okiem postępowała na drodze chrześcijańskiej doskonałości. W swej pracy była uczciwa i rzetelna. Słowa Ewangelii traktowała bardzo poważnie. W tym czasie w jej parafii działało stowarzyszenie nauki chrześcijańskiej. Na zaproszenie księdza proboszcza Klelia wstąpiła do niego jako 14-letnia dziewczynka i otrzymała funkcję zastępczyni mistrzyni. W czasach, gdy dziewczęta nie uczęszczały do żadnych szkół, ona zaczęła je uczyć czytać i pisać. Tej pracy oddała się z całym młodzieńczym zapałem.
Wiele wolnego czasu poświęcała na czytanie książek o tematyce chrześcijańskiej, a wszystkich kandydatów do małżeństwa odsyłała, mówiąc: "Idźcie do mojej siostry, ja nie wyjdę za mąż". Wraz z trzema koleżankami powzięła zamiar życia we wspólnocie oddanej modlitwie i głoszeniu Ewangelii.
1 maja 1868 roku dziewczęta zamieszkały w domu, który służył stowarzyszeniu. Ich praca nie była początkowo regulowana żadną regułą, wynikała z prostej miłości i wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka. Z głębokiej wiary zrodził się też w sercu Klelii strach przed grzechem. Zło uważała za obrazę dobrego Boga. Dlatego często spędzała długie chwile na adoracji Najświętszego Sakramentu, rozważaniu tajemnic różańca świętego i ukochanej koronce do Matki Bożej Bolesnej.
Niestety, Klelia wkrótce zapadła na chorobę płuc, w tamtych czasach nieuleczalną. W założonej przez siebie wspólnocie żyła zaledwie 2 lata. Zmarła 13 lipca 1870 roku. Wszyscy jej bliscy nazywali ją Matką, choć była tak młoda, lub Aniołem, ze względu na je styl życia i troskę o czystość słowa, gestu, po prostu całego życia. Żegnając się przed śmiercią ze wszystkimi, powiedziała: "Bądźcie dobrej myśli, gdyż ja idę do nieba i nigdy was nie opuszczę... Będziecie ciągle rosły w liczbę i będziecie wzrastały na wzór olbrzymiej góry, aby pracować w winnicy Pańskiej". Tak się też stało. Wspólnota pod imieniem Instytutu Małych Sióstr Matki Bożej Bolesnej rozrosła się, przynosząc chlubę założycielce i błogosławione owoce całemu Kościołowi.
Do grona błogosławionych Klelię Barbieri wyniósł papież Paweł VI w dniu 27 października 1968 roku, a św. Jan Paweł II ogłosił ją świętą 9 kwietnia 1989 roku.
źródło: http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/07-13c.php3