11 lipca Święta Olga Mądra, księżna
Olga urodziła się ok. 890 roku w Wybuti, 16 km od Pskowa. Około roku 903 została wydana za księcia z rodu Rurykowiczów, Igora (+ 945). Kiedy małżonek padł na polu walki, Olga objęła rządy w charakterze regentki za małoletniego syna, Świętosława, który miał wówczas 3 lata. W rządach była wymagająca i twarda. Bezwzględnie tłumiła powstałe bunty. Miała zmysł administracyjny i położyła wielkie zasługi dla stabilizacji wielkiego księstwa kijowskiego. Lud chwalił ją jako panią miłosierną. Bywa nazywana także Olgą Mądrą. Imię to pochodzi z języka skandynawskiego. Był bowiem czas, że Skandynawowie w swoich podbojach dotarli aż na Ruś i tam w Nowogrodzie Wielkim oraz w Kijowie już w wieku IX założyli pierwsze historyczne państwo Rurykowiczów nad Dnieprem i jego dopływami.
Około roku 955 Olga przyjęła chrzest od wysłanników z Konstantynopola, z którym nawiązała żywy kontakt. Osobiście w dwa lata potem odwiedziła stolicę wschodniego cesarstwa, witana bardzo uroczyście przez cesarza Konstantyna Porfirogenita (957). By jednak nie wiązać się z samym tylko Konstantynopolem, nawiązała łączność także z cesarstwem zachodnio-rzymskim, z Ottonem I, którego prosiła o przysłanie na Ruś kapłanów łacińskich. Cesarz przysłał benedyktyna z Trewiru w charakterze biskupa misyjnego. Z wolna chrześcijaństwo objęło całą Ruś. Kiedy więc za rządów św. Włodzimierza Wielkiego (+ 1015) metropolita Hilarion będzie wysławiał księcia jako dobroczyńcę Kościoła na Rusi, nie omieszka również wspomnieć św. Olgi.
Kiedy tron kijowski objął jej syn, Olga oddała się modlitwie i uczynkom miłosierdzia. Jej ostatnie lata były pasmem udręki. Szczególnie bolała nad tym, że jej panujący syn powrócił do pogaństwa. Błagała Boga o jego nawrócenie. Miała wystawić kościoły Świętej Trójcy w Pskowie i św. Zofii w Kijowie.
Zmarła w 969 roku w wieku ok. 80 lat. Dość wcześnie pojawiły się jej żywoty. Pierwszy datuje się na rok 1078. Ciało Olgi św. Włodzimierz przeniósł do kościoła św. Zofii w Kijowie, który sama wystawiła. W roku 1574 synod biskupów ruskich zatwierdził urzędowo kult św. Olgi. Jej relikwie jednak zaginęły w XVIII w.
źródło: http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/07-11b.php3