Forum DDN - Drogowskazy do Nieba.

AUTENTYCZNE - O SZATACH I UCZCIE

W pewnym mieście żył człowiek słynący w całej okolicy z niezwykłej gościnności.
Opowiadano, że podejmował każdego nieznajomego tak wystawnie i tak serdecznie, jak najlepszego przyjaciela.
Mędrzec z sąsiedniej krainy dowiedziawszy się o tej niezwykłej gościnności, chciał ją wypróbować na własnej skórze.
Zjawił się więc w nędznych i brudnych szmatach u drzwi owego ?dobrodzieja?.
Ale ten nie zwrócił na niego najmniejszej uwagi, nie mówiąc już o jakiejkolwiek hojności czy serdeczności.
A mistrz sprawił sobie następnego dnia nowe eleganckie szaty, poobwieszał się ozdobami, skropił pachnidłami i znowu stanął przed obliczem hojnego bogacza.
Tym razem było rzeczywiście tak, jak niosła fama: gospodarz podjął gościa z głębokim ukłonem, zaprosił do środka, długo z nim rozmawiał, a potem wydał na jego cześć ucztę z wyszukanymi przysmakami.
Gość zasiadł do stołu z podziękowaniem, ale - zamiast jeść i pić - wszystkie potrawy, i napoje wyrzucał na swe drogie odzienie.
Gospodarz przeraził się, że nieznajomy dostał pomieszania zmysłów.
Zapytał więc z lękiem w głosie, co to ma znaczyć.
Wczoraj bytem tu w łachmanach - odpowiedział mędrzec bez wyrzutu - ale nie dałeś mi nawet okruszyny chleba; dziś - kiedy jestem porządnie ubrany - myślę, że ta cała uczta nie jest dla mnie przeznaczona, lecz dla moich szat.


Autor nieznany ? zebrał ks. Antoni Wac

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.