Forum DDN - Drogowskazy do Nieba.

  



Nowy temat  Odpowiedz w temacie  [ Posty: 5 ] 
Przeszukiwarka poniższego WĄTKU:
Autor Wiadomość
Post: 31 sie 2014, o 19:49 
Offline
1000p
1000p
Awatar użytkownika

Rejestracja: 8 paź 2013, o 19:41
Posty: 1061
22X-Święty Jan Paweł II, papież Polak.

Obrazek

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach, niewielkim miasteczku nieopodal Krakowa, jako drugi syn Emilii i Karola Wojtyłów. Został ochrzczony w kościele parafialnym 20 czerwca 1920 r. przez ks. Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Rodzice nadali imię Karolowi na cześć ostatniego cesarza Austrii, Karola Habsburga.
Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca - wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika. Edmund, brat Karola, studiował medycynę w Krakowie i został lekarzem. Wojtyłowie mieli jeszcze jedno dziecko - Olgę, która zmarła zaraz po urodzeniu.
W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia - Lolek. Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego.
13 kwietnia 1929 r. zmarła matka Karola, a trzy lata później, w 1932 r., w wieku 26 lat, zmarł na szkarlatynę brat Edmund. Chorobą zaraził się od swojej pacjentki w szpitalu w Bielsku.
Od września 1930 r. Karol rozpoczął naukę w ośmioletnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Jadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką; już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna wiara. 14 maja 1938 r. Karol zakończył naukę w gimnazjum, otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, następnie wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zamieszkał z ojcem w Krakowie.


http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/img ... -jp2_2.jpg
Karol Wojtyła po maturze

W lutym 1940 r. poznał osobę ważną dla swego rozwoju duchownego. Był to Jan Tyranowski, który prowadził dla młodzieży męskiej koło wiedzy religijnej. Uczestniczący w nim Wojtyła poznał wówczas i po raz pierwszy czytał pisma św. Jana od Krzyża.
18 lutego 1941 r. po długiej chorobie zmarł ojciec Karola. Było to poważnym ciosem dla młodego chłopaka, który w 21. roku życia pozostał zupełnie bez rodziny. Po śmierci ojca Karol Wojtyła pozostał bez środków do życia. W normalnych czasach mógłby liczyć na studenckie stypendium, ale w czasie wojny uczelnie nie działały. Karol wykorzystał ten czas na intensywne samokształcenie. Środowisko akademickie utrzymywało więzi i działało w podziemiu.
W 1942 i 1943 r. jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej udawał się do Częstochowy, by odnowić śluby jasnogórskie (tradycja akademickich pielgrzymek majowych zapoczątkowana w 1936 r. trwa do dziś).

Za jedną z najważniejszych dla siebie inicjatyw okresu okupacji Karol uważał pracę aktorską w konspiracyjnym Teatrze Rapsodycznym, pod kierownictwem Mieczysława Kotlarczyka (teatr działał pod auspicjami podziemnej organizacji narodowo-katolickiej Unia). W tym czasie powstało wiele utworów poetyckich Wojtyły, publikowanych później pod pseudonimem Andrzej Jawień (inne pseudonimy literackie to AJ, Piotr Jasień, a od 1961 r. - Stanisław Andrzej Gruda). Twórczość literacką kontynuował także w latach późniejszych.
Karol podjął pracę jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay, początkowo w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim (obecnie na terenie Krakowa). Współpracownicy wspominali później, że każdą przerwę w pracy spędzał zatopiony w lekturze. W drodze do pracy wstępował do kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Łagiewnikach, obok cmentarza, na którym w 1938 r. pochowano przyszłą świętą - s. Faustynę Kowalską.
W 1942 r. wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie, nie przerywając pracy w Solvayu. W tym samym czasie rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 29 lutego 1944 roku potrąciła go niemiecka ciężarówka wojskowa i dwa tygodnie musiał spędzić w szpitalu. Zapytany po latach, czy łączy w jakiś sposób ten wypadek z zamachem na swoje życie w 1981 roku, przyznał: "Tak, w obu przypadkach czuwała nade mną Opatrzność".

Kiedy w Warszawie wybuchło Powstanie, w Krakowie hitlerowski terror nasilił się (w tzw. "czarną niedzielę" 6 sierpnia 1944 r. Niemcy aresztowali ponad 7 000 mężczyzn). Wówczas kardynał Sapieha, chcąc ratować przyszłych kapłanów, zdecydował, że alumni mają zamieszkać w pałacu arcybiskupim. Tam Karol pozostał do końca wojny, do czasu odbudowania krakowskiego seminarium na Podwalu.

Obrazek
Ksiądz Karol Wojtyła ,

13 października 1946 r. alumn Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie Karol Wojtyła został subdiakonem, a tydzień później diakonem. Już 1 listopada 1946 r. kard. Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola na księdza. 2 listopada jako neoprezbiter Karol Wojtyła odprawił Mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu.
15 listopada 1946 r. wraz z klerykiem Stanisławem Starowiejskim poprzez Paryż wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet św. Tomasza z Akwinu). Podczas studiów zamieszkiwał w Kolegium Belgijskim, gdzie poznał wielu duchownych z krajów frankofońskich oraz z USA. W 1948 r. ukończył studia z dyplomem summa cum laude.
W lipcu 1948 r. na okres 7 miesięcy ks. Karol został skierowany do pracy w parafii Niegowić, gdzie spełniał zadania wikarego i katechety. W marcu 1949 r. został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam założył chór gregoriański, z którym wkrótce przygotował i odśpiewał mszę De Angelis ("O Aniołach"). Swoich chórzystów zaraził pasją i miłością do gór - razem przewędrowali Gorce, Bieszczady i Beskid. Organizowali także spływy kajakowe na Mazurach. W Krakowie otrzymał też w końcu (1948) tytuł doktora teologii (którego nie dostał w Rzymie z powodu braku funduszy na wydanie drukiem rozprawy doktorskiej). Uzyskawszy po śmierci kard. Sapiehy urlop na pracę naukową, w latach 1951-1953 rozpoczął pisanie pracy habilitacyjnej, która, chociaż przyjęta w 1953 roku przez Radę krakowskiego Wydziału Teologicznego, została odrzucona przez Ministerstwo Oświaty i tytułu docenta Karol Wojtyła nie uzyskał (aż do roku 1957). W roku 1956 objął za to katedrę etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.


Obrazek
Biskup Karol Wojtyła

W 1958 r. Karol Wojtyła został mianowany biskupem pomocniczym Krakowa i biskupem tytularnym Umbrii. Przyjął wówczas, zgodnie z obyczajem, jako hasło przewodnie swej posługi słowa Totus tuus (łac. "Cały Twój"); kierował je do Matki Chrystusa. Konsekracji biskupiej ks. Karola Wojtyły dokonał 28 września 1958 r. w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskup Eugeniusz Baziak. Współkonsekratorami byli biskup Franciszek Jop i biskup Bolesław Kominek. W tym okresie powstały najgłośniejsze prace biskupa Wojtyły, które przyniosły mu sławę wśród teologów: "Miłość i odpowiedzialność" (1960) oraz "Osoba i czyn" (1969). W 1962 r. został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył.
30 grudnia 1963 r. Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Podczas konsystorza 26 czerwca 1967 r. został nominowany kardynałem. 29 czerwca 1967 r. otrzymał w kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret, a jego kościołem tytularnym stał się kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie.
Jako pasterz diecezji starał się ogarniać swą posługą wszystkich potrzebujących. Wizytował parafie, odwiedzał klasztory. W 1965 r. otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. Utrzymywał dobry i ścisły kontakt z inteligencją krakowską, zwłaszcza ze środowiskiem naukowym i artystycznym. Zyskał dojrzałość jako myśliciel, sięgając nie tylko do rozległej tradycji filozoficznej, lecz także do Biblii i do mistyki (zawsze był mu bliski święty Jan od Krzyża) i budując harmonijnie koncepcję z pogranicza filozofii oraz teologii: człowieka jako integralnej osoby. Stał się znanym poza Polską autorytetem. Był obok Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego najważniejszą postacią Episkopatu Polski. Z, nazwanym tak przez siebie, "Prymasem Tysiąclecia" ściśle współpracował, okazując szacunek dla jego doświadczenia i mądrości. W nielicznych wolnych chwilach nadal z chęcią jeździł na Podhale i w Tatry, chodził po górach, uprawiał narciarstwo.


Obrazek
Święty Jan Paweł II zaraz po wyborze na papieża

W nocy z 28 na 29 września 1978 roku po zaledwie 33 dniach pontyfikatu zmarł papież Jan Paweł I. 14 października rozpoczęło się więc drugie już w tym roku konklawe - zebranie kardynałów, mające wyłonić nowego papieża. 16 października 1978 roku około godziny 17.15 w siódmym głosowaniu metropolita krakowski, kardynał Karol Wojtyła został wybrany papieżem. Przyjął imię Jan Paweł II. O godz. 18.45 kard. Pericle Felici ogłosił wybór nowego papieża - HABEMUS PAPAM!



Jan Paweł II udzielił pierwszego błogosławieństwa "Urbi et Orbi" - "Miastu i Światu". 22 października na Placu Świętego Piotra odbyła się uroczysta inauguracja pontyfikatu, a następnego dnia pierwsza audiencja dla 4000 Polaków zgromadzonych w auli Pawła VI. Msza św. inaugurująca pontyfikat była transmitowana przez radio i telewizję na wszystkie kontynenty. Dla Polaków, w kraju rządzonym przez komunistów, była to pierwsza transmisja Mszy św. od czasów przedwojennych. 12 listopada Jan Paweł II uroczyście objął katedrę Rzymu - Bazylikę św. Jana na Lateranie, stając się w ten sposób Biskupem Rzymu.

Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach biskupem Rzymu, nie będącym Włochem. Wybór na głowę Kościoła osoby z kraju socjalistycznego wpłynął znacząco na wydarzenia w Europie Wschodniej i w Azji w latach 80-tych i 90-tych XX w.
Pontyfikat Jana Pawła II trwał ponad 26 lat i był drugim co do długości w dziejach Kościoła. Najdłużej - 32 lata - sprawował swój urząd Pius IX (nie licząc pontyfikatu Piotra - pierwszego następcy Jezusa).
Podczas wszystkich pielgrzymek Jan Paweł II przebył ponad 1,6 miliona kilometrów, co odpowiada 40-krotnemu okrążeniu Ziemi wokół równika i czterokrotnej odległości między Ziemią a Księżycem. Jan Paweł II odbył 102 pielgrzymki zagraniczne, podczas których odwiedził 135 krajów, oraz 142 podróże na terenie Włoch, podczas których wygłosił 898 przemówień. Z 334 istniejących rzymskich parafii odwiedził 301. Jego celem było dotarcie do wszystkich parafii, zabrakło niewiele.


http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/img ... -jp2_6.jpg
Święty Jan Paweł II, papież-apostoł

Jan Paweł II mianował 232 kardynałów (w tym 9 Polaków), ogłosił 1318 błogosławionych (w tym 154 Polaków) i 478 świętych. Napisał 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji oraz 43 listy apostolskie. Powyższe dane statystyczne nie oddają jednak nawet skrawka ogromnego dziedzictwa nauczania i pontyfikatu pierwszego w dziejach Kościoła Papieża-Polaka.
Wprawdzie już począwszy od Jana XXIII papiestwo zaczęło rezygnować z niektórych elementów ceremoniału, jednakże dopiero Jan Paweł II zniwelował większość barier, przyjmując postawę papieża bliskiego wszystkim ludziom, papieża-apostoła. Chętnie spotykał się z młodymi ludźmi i poświęcał im dużo uwagi. Na spotkanie w Rzymie w roku 1985, który ONZ ogłosiła Międzynarodowym Rokiem Młodzieży, napisał list apostolski na temat roli młodości jako okresu szczególnego kształtowania drogi życia, a 20 grudnia zapoczątkował tradycję Światowych Dni Młodzieży. Odtąd co roku przygotowywał orędzie skierowane do młodych, które stawało się tematem międzynarodowego spotkania, organizowanego w różnych miejscach świata (np. w 1991 r. w Częstochowie, a w 2016 r. - w Krakowie).
Chociaż kardynał Wojtyła rozpoczynając posługę Piotrową był - jak na papieża - bardzo młody (miał 58 lat), cieszył się dobrym zdrowiem i był wysportowany, to niemal cały jego pontyfikat naznaczony był cierpieniem. Choroby Jana Pawła II zaczęły się od pamiętnego zamachu na życie papieża. 13 maja 1981, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie o godzinie 17.19 papież został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę w brzuch oraz rękę. Ocalenie, jak sam wielokrotnie podkreślał, zawdzięczał Matce Bożej Fatimskiej, której rocznicę objawień tego dnia obchodzono. Powiedział później: "Jedna ręka strzelała, a inna kierowała kulę". Cały świat zamarł w oczekiwaniu na wynik sześciogodzinnej operacji w Poliklinice Gemelli. Papież spędził wtedy na rehabilitacji w szpitalu 22 dni.

Niestety, do pełnego zdrowia nie powrócił nigdy. Następstwa postrzału spowodowały liczne komplikacje zdrowotne, konieczność kolejnych operacji, pobyty w szpitalu. Zaraz po zamachu w przekazie nadanym przez Radio Watykańskie papież powiedział: "Modlę się za brata, który zadał mi cios, i szczerze mu przebaczam". Później odwiedził zamachowca w więzieniu.
Papież nigdy nie ukrywał swojego stanu zdrowia. Cierpiał na oczach tłumów, którym w ten sposób dawał niezwykłą katechezę. Wielokrotnie też podkreślał wartość choroby i zwracał się do ludzi chorych i starszych o modlitewne wspieranie jego pontyfikatu.
W pierwszą rocznicę zamachu na Placu świętego Piotra, 13 maja 1982 r., papież udał się z dziękczynną pielgrzymką do Fatimy. Tam, podczas nabożeństwa, niezrównoważony mężczyzna Juan Fernández y Krohn lekko ugodził papieża nożem. Ochrona szybko obezwładniła napastnika, a papież dokończył nabożeństwo pomimo krwawienia. Na szczęście ten drugi zamach nie miał poważnych następstw.


Obrazek
Święty Jan Paweł II w ostatnim okresie swego życia

Jan Paweł II od początku lat 90. cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. Mimo licznych spekulacji i sugestii ustąpienia z funkcji, które nasilały się w mediach zwłaszcza podczas kolejnych pobytów papieża w szpitalu, pełnił ją aż do śmierci. Nagłe pogorszenie stanu zdrowia papieża rozpoczęło się 1 lutego 2005 r. Przez ostatnie dwa miesiące życia Jan Paweł II wiele dni spędził w szpitalu i nie pojawiał się publicznie. Przeszedł grypę i zabieg tracheotomii, wykonany z powodu niewydolności oddechowej. W czwartek, 31 marca, wystąpiły u Ojca Świętego silne dreszcze ze wzrostem temperatury ciała do 39,6 st. C. Był to początek wstrząsu septycznego połączonego z zapaścią sercowo-naczyniową.
Kiedy medycyna nie mogła już pomóc, uszanowano wolę papieża, który chciał pozostać w domu. Podczas Mszy św. sprawowanej przy jego łożu, którą Jan Paweł II koncelebrował z przymkniętymi oczyma, kardynał Marian Jaworski udzielił mu sakramentu namaszczenia. 2 kwietnia 2005 r. o godz. 7.30 papież zaczął tracić przytomność. W tym czasie w pokoju umierającego czuwali najbliżsi, a przed oknami, na Placu św. Piotra modlił się wielotysięczny tłum. Relacje na cały świat nadawały wszystkie media. Wieczorem, przy łóżku chorego odprawiono Mszę św. wigilii Święta Miłosierdzia Bożego. Ok. godz. 19.00 Jan Paweł II wszedł w stan śpiączki. Monitor wykazał postępujący zanik funkcji życiowych. O godz. 21.37 osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdził śmierć Jana Pawła II. Jan Paweł II odszedł do domu Ojca po zakończeniu Apelu Jasnogórskiego, w pierwszą sobotę miesiąca i wigilię Święta Miłosierdzia Bożego, które sam ustanowił, w 9666. dniu swojego pontyfikatu.


Obrazek
Trumna z ciałem św. Jana Pawła II

Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek, 8 kwietnia 2005 r. Uczestniczyło w nim na placu św. Piotra i w całym Rzymie ok. 300 tys. wiernych oraz 200 prezydentów i premierów, a także przedstawiciele wszystkich wyznań świata, w tym duchowni islamscy i żydowscy. Po zakończeniu nabożeństwa żałobnego, w asyście tylko duchownych z najbliższego otoczenia, papież został pochowany w podziemiach bazyliki św. Piotra, w krypcie bł. Jana XXIII, beatyfikowanego w 2000 r.

13 maja 2005 r. papież Benedykt XVI zezwolił na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, udzielając dyspensy od konieczności zachowania pięcioletniego okresu od śmierci kandydata, jaki jest wymagany przez prawo kanoniczne. Formalny proces rozpoczął się 28 czerwca 2005 r., kiedy zaprzysiężeni zostali członkowie trybunału beatyfikacyjnego. Postulatorem został ksiądz Sławomir Oder. 23 marca 2007 r. trybunał diecezjalny badający tajemnicę uzdrowienia jednej z francuskich zakonnic - Marie Simon-Pierre - za wstawiennictwem papieża Polaka potwierdził fakt zaistnienia cudu. Po niespodziewanym uzdrowieniu, o które na modlitwie prosiły za wstawiennictwem zmarłego papieża członkinie jej zgromadzenia, s. Marie powróciła do pracy w szpitalu dziecięcym. Przy okazji podania tej wiadomości ks. Oder poinformował, że istnieje kilkaset świadectw dotyczących innych uzdrowień za wstawiennictwem Jana Pawła II.
2 kwietnia 2007 r. miało miejsce oficjalne zamknięcie diecezjalnej fazy procesu beatyfikacyjnego w Bazylice św. Jana na Lateranie w obecności wikariusza generalnego Rzymu, kardynała Camillo Ruiniego.
16 listopada 2009 r. w watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych odbyło się posiedzenie komisji kardynałów w sprawie beatyfikacji Jana Pawła II. Obrady komisji zakończyło głosowanie, w którym podjęto decyzję o skierowaniu do Benedykta XVI prośby o wyniesienie polskiego papieża na ołtarze.
19 grudnia 2009 r. papież Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu heroiczności cnót Jana Pawła II, który zamknął zasadniczą część jego procesu beatyfikacyjnego. Jednocześnie rozpoczęło się dochodzenie dotyczące cudu uzdrowienia przypisywanego wstawiennictwu polskiego papieża.
12 stycznia 2011 r. komisja Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaaprobowała cud za wstawiennictwem Jana Pawła II polegający na uzdrowieniu francuskiej zakonnicy. Zgodnie z konstytucją apostolską Jana Pawła II Divinus perfectionis Magister z 1983 r. ustalającą nowe zasady postępowania kanonizacyjnego, orzeczenie Kongregacji zostało przedstawione papieżowi, który jako jedyny ma prawo decydować o kościelnym kulcie publicznym Sług Bożych.


http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/img ... -jp2_9.jpg
Święty Jan Paweł II

14 stycznia 2011 r. papież Benedykt XVI podpisał dekret o cudzie i wyznaczył na dzień 1 maja 2011 r. beatyfikację papieża Jana Pawła II. Dokonał jej osobiście podczas uroczystej Mszy Świętej na placu św. Piotra w Rzymie, którą koncelebrowało kilka tysięcy kardynałów, arcybiskupów i biskupów z całego świata. Liczba wiernych uczestniczących w nabożeństwie jest szacowana na 1,5 mln osób, w tym trzysta tysięcy Polaków. Warto wspomnieć, że Benedykt XVI uczynił wyjątek, osobiście przewodnicząc beatyfikacji swojego Poprzednika - jako zwyczajną praktykę Benedykt XVI przyjął, że beatyfikacjom przewodniczy jego delegat, a on sam dokonuje jedynie kanonizacji.
Na datę liturgicznego wspomnienia bł. Jana Pawła II wybrano dzień 22 października, przypadający w rocznicę uroczystej inauguracji pontyfikatu papieża-Polaka.


Papież Franciszek dokonał kanonizacji papieża-Polaka w niedzielę Bożego Miłosierdzia, 27 kwietnia 2014 r., w Rzymie. Do chwały świętych Jan Paweł II został wyniesiony razem z jednym ze swoich poprzedników, Janem XXIII.




źródło: http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/10-22a.php3


Na górę
Post: 16 paź 2014, o 12:13 
Offline
1000p
1000p

Rejestracja: 28 gru 2006, o 10:35
Posty: 6446
Dziś 22 października wspomnienie błogosławionego Jana Pawla II

Beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II


źródło:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Beatyfikow ... %C5%82a_II



Beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II - świętych i błogosławionych wyniesionych na ołtarze w czasie pontyfikatu Jana Pawła II.

Papież Jan Paweł II w okresie od 1979 do 2003 roku kanonizował 482 i beatyfikował 1343 świeckich i duchownych.

1979

29 kwietnia

Bł. Jacques Laval
Bł. Francis Coll

14 października

Bł. Enric de Ossó Cervelló


1988

17 kwietnia


Bł. Joseph Nascimbeni
Bł. Giovanni Calabria

24 kwietnia

Bł. Pietro Bonilli
Bł. Francisco Palau y Quer
Bł. Kaspar Stanggassinger
Bł. Sawina Petrilli

16 maja

Św. Roque de Santa Cruz
Św. Alonso Rodriguez
Św. Juan de Castillo

11 czerwca

Św. Eustochia Smeralda Calafato

19 czerwca

Św. Andrzej Tr?n An D?ng i 116 innych Wietnamskich Męczenników (Męczennicy z Tonkinu)

3 lipca

Św. Simon de Rojas
Św. Rose Philippine Duchesne

3 września

Bł. Laura Vicu?a

15 września

Bł. Joseph Gerard

25 września

Bł. Michał Augustyn Pro
Bł. Giuseppe Benedetto Dusmet
Bł. Franciszek Fa? di Bruno
Bł. Juniper Serra
Bł. Frederick Jansoone
Bł. Józefa Naval Girb?s

2 października


Św. Magdalena z Canossy

16 października


Bł. Bernardo Maria Silvestrelli
Bł. Charles Houben
Bł. Honorat Koźmiński

23 października


Bł. Niels Stensen (Nicolaus Steno)

20 listopada

Bł. Liberato Weiss (Misionarze Męczennicy z Etiopii)
Bł. Samuel Marzorati (Misionarze Męczennicy z Etiopii)
Bł. Michele Pio Fasoli (Misionarze Męczennicy z Etiopii)
Bł. Catherine Marie Drexel

11 grudnia

Św. Maria Rosa Molas

1989

9 kwietnia

Św. Klelia Rachela Barbieri

23 kwietnia


Bł. Martin of Saint Nicholas
Bł. Melchior od Św. Augustyna
Bł. Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza
Bł. Maria Małgorzata Caiani
Bł. Maria Catherine of Saint Augustine

30 kwietnia

Bł. Victoria Rasoamanarivo

2 maja


Bł. Scubilionis

18 czerwca

Bł. Antonio Lucci
Bł. Elizabeth Renzi

1 października


Bł. Nicefor od Jezusa i Maryi
Bł. Wawrzyniec Salvi
Bł. Gertruda Katarzyna Comensoli (kanonizowana przez Benedykta XVI)
Bł. Franciszka Anna Cirer Carbonell
bł. Wincenty Diez Tejerina i 25 towarzyszy

22 października

Bł. Timothy Giaccardo
Bł. Maria od Jezusa Deluil-Martiny

Męczennicy z Tajlandii:

Bł. Philip Sipong
Bł. Agnieszka Phila
Bł. Łucja Khambang
Bł. Agata Phutta
Bł. Cecylia Butsi
Bł. Bibiana Khampai
Bł. Maria Phon

31 października

Bł. Giuseppe Baldo

1 listopada


Św. Gaspare Bertoni
Św. Ryszard Pampuri (włos. Erminio Filippo Pampuri, pol. Hieronim Filip Pampuri )

12 listopada


Św. Agnieszka Przemyślidka
Św. Albert Chmielowski

10 grudnia


Św. Muciano María Wiaux

1990

29 kwietnia

Bł. Maria Mercedes Prat
Bł. Philip Rinaldi

9 Męczenników z Astorii

Bł. Cyryl Bertram
Bł. Anicent Adolf
Bł. August Andrzej
Bł. Benedykt od Jezusa
Bł. Beniamin Julian
Bł. Julian Alfred
Bł. Marcin Józef
Bł. Innocenty od Niepokalanego Poczęcia
Bł. Wiktorian Pius
Bł. Jakub Hilary Barbal Cosan

6 maja

Bł. Męczennicy z Tlaxcala (Cristobal, Antonio, Juan)
Bł. José Maria de Yermo y Parres
Bł. Juan Diego

20 maja

Bł. Pier Giorgio Frassati

7 października


Bł. Joseph Allamano
Bł. Hanibal Maria Di Francia

4 listopada


Bł. Elżbieta Vendramini
Bł. Louise Therese de Montaignac de Chauvance
Bł. Maria Schinina
Bł. Marthe le Bouteiller

9 grudnia

Św. Maria Małgorzata d'Youville

1991

21 kwietnia


Bł. Annunciata Cocchetti
Bł. Marie Therese Haze
Bł. Clara Bosatta

2 czerwca


Bł. Józef Sebastian Pelczar

5 czerwca


Bł. Bolesława Lament

9 czerwca


Bł. Rafał Chyliński

14 lipca

Bł. Edoardo Giuseppe Rosaz

13 sierpnia

Bł. Aniela Salawa

18 października


Bł. Paulina od Serca Jezusa

27 października

Bł. Adolph Kolping

17 listopada


Św. Rafał Kalinowski

1992

17 maja


Bł. Josemaría Escrivá de Balaguer
Bł. Józefina Bakhita

31 maja

Św. Klaudiusz la Colombiere

21 czerwca

Bł. Francesco Spinelli

27 września

Bł. Rafael Arnaiz Baron
Bł. Francisca Salesia Aviat
Bł. Nazaria Ignacia March Mesa
Bł. Maria Józefa Sancho de Guerra
Bł. Dermot O'Hurley i 16 towarzyszy

11 października

Św. Ezechiel Moreno

25 października


Bł. 122 męczenników wojny domowej w Hiszpanii

22 listopada

Bł. Cristobal Magallanes Jara
Bł. Maria od Jesusa Sakramentalnego Venegas

1993

20 marca

Bł. John Duns Scotus
Bł. Dina Belanger

21 marca

Św. Claudine Thevenet
Św. Teresa od Jezusa

18 kwietnia

Bł. Stanisław Kazimierczyk
Bł. Ludwik z Casorii
Bł. Paula Montal
Bł. Maria Angela Truszkowska
Bł. Faustyna Kowalska

16 maja

Bł. Maurice Tornay
Bł. Marie-Louise Trichet
Bł. Kolumba Gabriel
Bł. Florida Cevoli

6 czerwca

Św. Enric de Ossó Cervelló

8 września

Św. Majnard, biskup Łotwy

26 września

Bł. Giuseppe Marello

10 października


Bł. Dydak Ventaja Milan, Bł. Emanuel Medina Olmos i 7 towarzyszy
Bł. Pedro Poveda Castroverde
Bł. Victoria Diez y Bustos de Molina
Bł. Maria Franciszka Rubatto
Bł. Maria Krucyiksa Satellico

1994

24 kwietnia


Bł. Izydor Bakanja
Bł. Elżbieta Canori Mora
Bł. Joanna Beretta Molla

16 października

Bł. Nicolas Roland
Bł. Alberto Hurtado Cruchaga
Bł. Maria Rafols
Bł. Petra of Saint Joseph Perez Florida
Bł. Józefina Vannini

5 listopada


Bł. Magdalena Caterina Morano

20 listopada

Bł. Hiacynt Maria Cormier
Bł. Marie Poussepin
Bł. Agnes de Jesus Galand
Bł. Eugenia Joubert
Bł. Claudio Granzotto

1995

17 stycznia


Bł. Piotr To Rot

19 stycznia

Bł. Maria od Krzyża MacKillop

21 stycznia

Bł. Jose Vaz

29 stycznia

Bł. Rafael Guizar Valencia
Bł. Modestino
Bł. Genowefa Torres Morales
Bł. Grimoaldo

30 kwietnia

Bł. Johann Nepomuk von Tschiderer

7 maja

Bł. Augustyn Roscelli
Bł. Maria Alvarado Cardozo
Bł. Maria Helena Stollenwerk
Bł. Maria Domenica Brun Barbantini
Bł. Giuseppina Bonino

21 maja


Św. Jan Sarkander
Św. Zdzisława Czeska

4 czerwca

Bł. Piotr Casani, Piotr od Narodzenia NMP

2 lipca

Św. Marek Križ
Św. Stefan Pongracz
Św. Melchior Grodziecki

1 października

Bł. 109 męczenników (64 męczenników rewolucji francuskiej - Męczennicy z La Rochelle i 45 męczenników wojny domowej w Hiszpanii
Anzelm Polanco Fontecha
Filip Ripoll Morata

29 października

Bł. Maria Teresa Scherer
Bł. Maria Bernarda Butler
Bł. Marguerite Bays

3 grudnia

Św. Eugeniusz de Mazenod

1996

17 marca


Bł. Daniel Comboni
Bł. Guido Maria Conforti

12 maja

Bł. Alfredo Ildefonso Schuster
Bł. Filippo Smaldone
Bł. Gennaro Sarnelli
Bł. Candida Maria od Jezusa
Bł. Maria Raffaella Cimatti
Bł. Maria Antonia Bandres

2 czerwca

Św. Jan Gabriel Perboyre
Św. Egidio Postillo
Św. Juan Grande Roman

23 czerwca

Bł. Bernhard Lichtenberg
Bł. Karl Leisner

6 października

Bł. Edmund Rice
Bł. Maria Ana Mogas Fontcuberta
Bł. Marcelina Darowska

Męczennicy z Pratulina:

Bł. Wincenty Lewoniuk
Bł. Daniel Karmasz
Bł. Łukasz Bojko
Bł. Konstanty Bojko
Bł. Konstanty Łukaszuk
Bł. Bartłomiej Osypiuk
Bł. Anicet Hryciuk
Bł. Filip Geryluk
Bł. Ignacy Frańczuk
Bł. Onufry Wasyluk
Bł. Maksym Hawryluk
Bł. Jan Andrzejuk
Bł. Michal Wawryszuk

24 listopada

Bł. Otto Neururer
Bł. Jakob Gapp
Bł. Catherine Jarrige

1997

4 maja


Bł. Florentino Asensio Barroso
Bł. Ceferino Giménez Malla
Bł. Kajetan Catanoso
Bł. Enrico Rebuschini
Bł. Maria Encarnacion Rosal

6 czerwca

Bł. Bernardyna Maria Jabłońska
Bł. Maria Karłowska

8 czerwca

Św. Jadwiga Andegaweńska

10 czerwca

Św. Jan z Dukli

22 sierpnia

Bł. Antoine-Frédéric Ozanam

27 września

Bł. Bartholomew Mary Dal Monte

12 października

Bł. Elías del Socorro Nieves
Bł. Giovanni Battista Piamarta
Bł. Domenico Lentini
Bł. Emilie d'Hooghvorst
Bł. Maria Teresa Fasce

9 listopada

Bł. Vilmos Apor
Bł. John Baptist Scalabrini
Bł. Maria Vicenta

1998

15 marca


Bł. Vincent Bossilkov
Bł. Brygida od Jezusa
Bł. Maria Salles

22 marca

Bł. Cyprian Michał Iwene Tansi

10 maja

Bł. 11 mnichów hiszpańskich
Bł. Nimatullah al-Hardini

23 maja

Bł. Secondo Polla

24 maja

Bł. Teresa Bracco
Bł. Giovanni Maria Boccardo
Bł. Teresa Grillo Chavez

21 czerwca

Bł. Maria Restituta Kafka
Bł. Jakob Kern
Bł. Anton Maria Schwartz

20 września

Bł. Giuseppe Tovini

3 października

Bł. Alojzije Stepinac

11 października

Św. Edith Stein

25 października


Bł. Zeferino Agostini
Bł. Antonio de Sant'Anna Galvao
Bł. Faustino Miguez
Bł. Teodora Guérin

1999

7 marca


Vicente Soler i jego sześciu towarzyszy
Bł. Emanuel Martin Sierra
Bł. Mikołaj Barré
Bł. Anna Schaeffer

18 kwietnia

Św. Marceli Champagnat
Św. Jan Calbria
Św. Augustyna Pietrantoni

2 maja

Bł. Pio z Pietrelciny

7 czerwca

Bł. Stefan Wincenty Frelichowski

13 czerwca

108 błogosławionych męczenników
Bł. Regina Protmann
Bł. Edmund Bojanowski

16 czerwca

Św. Kinga (Kunegunda)

19 września

Bł. Antoni Marcin Slomsek

3 października


Bł. Ferdynand Maria Baccilieri
Bł. Edward Maria Jan Poppe
Bł. Archanioł Tadini
Bł. Marian da Roccacasale
Bł. Dydak Oddi
Bł. Mikołaj da Gesturi

21 listopada

Św. Benedykt Menni
Św. Tomasz z Cori

9 Męczenników z Astorii:

Św. Cyryl Bertram
Św. Anicent Adolf
Św. August Andrzej
Św. Benedykt od Jezusa
Św. Beniamin Julian
Św. Julian Alfred
Św. Marcin Józef
Św. Innocenty od Niepokalanego Poczęcia
Św. Wiktorian Pius
Św. Jakub Hilary Barbal Cosan

2000

5 marca

Bł. Andrzej de Soveral (Andre de Soveral), Ambroży Franciszek Ferro (Ambrosio Francisco Ferro i 28 Towarzyszy
Bł. Nicolas Bunkerd Kitbamrung
Bł. 11 męczennic z Nowogródka
Bł. Pedro Calungsod
Bł. Andrzej di Phu Yen

9 kwietnia

Bł. Mariano de Jesus Euse Hoyos
Bł. Francesco Saverio Seelos
Bł. Anna Rosa Gattorno
Bł. Mary Elizabeth Hesselblad
Bł. Mariam Thresia Chiramel Mankidiyan


30 kwietnia


Św. Faustyna Kowalska

13 maja

Bł. Francisco i Jacinta Marto

21 maja

Św. Krzysztof Magallanes Jara i 24 towarzyszy
Św. Jose Maria de Yermo
Św. Maria od Jezusa Sakramentalnego

3 września


Bł. Papież Pius IX
Bł. Jan XXIII
Bł. Tommaso Reggio
Bł. William Joseph Chaminade
Bł. Columba Marmion

1 października

Św. Augustyn Zhao Rong i 119 Towarzyszy (120 męczenników chińskich)
Św. Maria Józefa od Serca Jezusowego
Św. Catherine Marie Drexel
Sw. Józefina Bakhita

2001

Information icon.svg Osobny artykuł: Beatyfikowani i kanonizowani w 2001 roku.
Józef Aparicio Sanz i 232 towarzyszy Męczennicy wojny domowej w Hiszpanii[1]




Przypisy
? Męczennicy hiszpańscy (1936-1939) Beatyfikowani 11 marca

Bibliografia
List of saints canonised by Pope John Paul II (ang.)
Jan Paweł II - ?rekordzista? beatyfikacji i kanonizacji
BEATIFICAZIONI DEL SANTO PADRE GIOVANNI PAOLO II (wł.). [dostęp 2012-08-08].



Papież Jan Paweł II

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.


Na górę
Post: 16 paź 2014, o 12:14 
Offline
1000p
1000p

Rejestracja: 28 gru 2006, o 10:35
Posty: 6446
Strona poświęcona beatyfikacji błogosławionego Jana Pawła II

http://www.karol-wojtyla.org/Pl/Home%20Page.aspx

+

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.


Na górę
Post: 16 paź 2014, o 12:14 
Offline
1000p
1000p

Rejestracja: 28 gru 2006, o 10:35
Posty: 6446
22 październik 2011, Wspomnienie liturgiczne Błogosławionego Jana Pawła II



Obrazek

W tym szczęśliwym czasie pierwszego liturgicznego wspomnienia Błogosławionego Jana Pawła II jest nieustanie żywy duch, który wspierał nas od dnia Beatyfikacji i który pozwala nam dzisiaj podziękować Panu za niezliczone łaski otrzymanie za wstawiennictwem naszego Błogosławionego Papieża.

Jego przykład życia i wielkie orędzie Wiary, które nam pozostawił zachęcają nas, by przeżywać jeszcze intensywniej chrześcijańskie życie, jak i Rok Wiary ogłoszony przez Ojca Świętego Benedykta XVI.

Ta wielka i historyczna chwila dla Kościoła powszechnego jest również wielkim świętowaniem dla wielu rodziców, którzy otrzymali dar rodzicielstwa za wstawiennictwem Jana Pawła II. Otrzymaliśmy wiele wzruszających świadectw i wiele dzieci z tych par nosi imię nowego Błogosławionego. Najlepsze życzenia również i dla nich, którzy po raz pierwszy świętują swoje imieniny wzywając pomocy ich Błogosławionego Patrona!

Rozbrzmiewa nadal mocno w naszych sercach okrzyk z odległego 22 października 1978 roku:

?Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!?

Ten krzyk wstrząsnął podstawami świata.

Dziś w dobie globalizacji, utraty wiary i relatywizmu to pokorne i zdecydowane zaproszenie do ?otwarcia drzwi Chrystusowi? rozbrzmiewa jeszcze bardziej jako konieczne i prorocze dla świata, by mógł odnaleźć drogę Prawdy i Sprawiedliwości, drogę swojego zbawienia.
Przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II na rozpoczęcie pontyfikatu

Niedziela, 22 października 1978 r.



?Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi?
1. ?Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego? (Mt 16,16)
Te słowa wypowiedział Szymon, syn Jony, w okolicy Cezarei Filipowej. Tak, wyraził je swoim językiem, z głębokim, zdecydowanym przekonaniem, ale nie w nim znajdowały one swoje źródło, swój początek: ?? Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie? (Mt 16,17). Były to słowa wiary.
Oznaczają one początek misji Piotra w historii zbawienia, w historii Ludu Bożego.
Odtąd, od tego wyznania wiary, święta historia zbawienia i Ludu Bożego miała otrzymać nowy wymiar: wyrażać się w historycznym wymiarze Kościoła. Ten kościelny wymiar historii Ludu Bożego bierze swój początek, rodzi się istotnie z tych słów wiary i wiąże się z człowiekiem, który je wypowiedział: ?Ty jesteś Piotr ? skała, opoka ? i na tobie, jak na opoce, zbuduję Kościół mój?.

2. W dniu dzisiejszym i na tym miejscu trzeba, by na nowo zostały wypowiedziane i wysłuchane te same słowa: ?Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego?.
Tak, Bracia i Siostry, przede wszystkim te słowa.
Ich treść odsłania naszym oczom tajemnicę Boga żywego, tajemnicę, którą Syn zna i którą nam przybliżył. Nikt bowiem nie przybliżył tak Boga żywego ludziom, nikt Go tak nie objawił, jak uczynił to tylko On sam. W naszym poznaniu Boga, w naszej drodze do Boga jesteśmy całkowicie skrępowani potęgą tych słów: ?Kto Mnie widzi, widzi i Ojca?. Ten, który jest nieskończony, niezgłębiony, niewysłowiony, stał się nam bliski w Jezusie Chrystusie, jednorodzonym Synu, narodzonym z Maryi Dziewicy w stajni betlejemskiej.
? Wy wszyscy, którzy już posiadacie nieocenione szczęście wiary,
? wy wszyscy, którzy jeszcze szukacie Boga,
? a także wy, dręczeni wątpliwością:
zechciejcie przyjąć jeszcze raz ? dzisiaj i na tym świętym miejscu ? słowa wypowiedziane przez Szymona Piotra. W tych słowach znajduje się wiara Kościoła. W tych słowach znajduje się nowa prawda, co więcej, ostateczna i definitywna prawda o człowieku: synu Boga żywego. ?Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego!?.

3. Dzisiaj nowy Biskup Rzymu uroczyście rozpoczyna swoje posługiwanie i misję Piotra. W tym bowiem mieście Piotr Apostoł pełnił misję powierzoną mu przez Pana i ją zakończył.
Pan zwrócił się do niego mówiąc:
?Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz? (J 21, 18).
Piotr przybył do Rzymu!
Co go skierowało i przyprowadziło do tego Miasta, serca Imperium Rzymskiego, jeśli nie posłuszeństwo natchnieniu otrzymanemu od Pana? Może ten rybak z Galilei nie chciałby przyjść aż tutaj. Może wolałby pozostać tam, nad brzegami jeziora Genezaret, ze swoją łodzią, ze swoimi sieciami. Ale prowadzony przez Pana, posłuszny Jego natchnieniu, przybył tutaj!
Według dawnej tradycji (która znalazła także wspaniały wyraz literacki w powieści Henryka Sienkiewicza), w czasie prześladowania za Nerona, Piotr chciał opuścić Rzym. Ale wkroczył Pan: wyszedł mu naprzeciw. Piotr zwrócił się do Niego, pytając: Quo vadis, Domine? (?Dokąd idziesz, Panie?). A Pan odpowiedział mu natychmiast: ?Idę do Rzymu, by Mnie ukrzyżowano po raz drugi?. Piotr powrócił do Rzymu i pozostał tutaj aż do swego ukrzyżowania.
Tak, Bracia i Siostry! Rzym jest Stolicą Piotrową. A w ciągu wieków przychodzili po nim na tę Stolicę ciągle nowi biskupi. Dzisiaj nowy biskup wstępuje na rzymską Katedrę Piotrową, biskup pełen bojaźni, świadomy swojej niegodności. Jakże bowiem nie drżeć wobec wielkości tego powołania i wobec powszechnej misji tej rzymskiej Stolicy?
Na Stolicę Piotrową w Rzymie wstępuje dzisiaj biskup, który nie jest rzymianinem.
Biskup, który jest synem Polski. Ale od tej chwili staje się także rzymianinem. Tak, rzymianinem! Także dlatego, że jest synem narodu, którego historia od swoich początków i tysiącletnia tradycja naznaczone są żywą, mocną, nigdy nie przerwaną, odczuwaną i przeżywaną więzią ze Stolicą Piotrową; narodu, który tej rzymskiej Stolicy pozostał zawsze wierny. O, niezbadany jest zamysł Bożej Opatrzności!

4. W ubiegłych wiekach, kiedy Następca Piotra obejmował swoją Stolicę, wkładano mu na głowę potrójną koronę, tiarę. Ostatni ukoronowany został w 1963 roku papież Paweł VI, który jednak po uroczystym obrzędzie koronacji nie używał już nigdy tiary, pozostawiając swoim następcom wolność decyzji w tym względzie. Papież Jan Paweł I, o którym pamięć jest tak żywa w naszych sercach, nie chciał tiary i dzisiaj nie chce jej jego następca. Nie czas istotnie, wracać do obrzędu i do tego, co może niesłusznie było uważane za symbol doczesnej władzy papieży.
Nasz czas wzywa nas, skłania nas, zobowiązuje nas do wpatrywania się w Pana i do pogrążenia się w pokornym i pobożnym rozważaniu tajemnicy najwyższej władzy samego Chrystusa.
Ten, który narodził się z Dziewicy Maryi, syn cieśli ? jak mniemano, Syn Boga żywego ? jak wyznał Piotr, przyszedł, aby nas wszystkich uczynić ?królewskim kapłaństwem?.
Sobór Watykański II przypomniał nam tajemnicę tej władzy i fakt, że misja Chrystusa ? Kapłana, Proroka-Nauczyciela, Króla ? trwa dalej w Kościele. Wszyscy, cały Lud Boży uczestniczy w tej trojakiej misji. I może w przeszłości wkładano na głowę papieża tiarę, tę potrójną koronę, aby wyrazić poprzez ten symbol, że cały hierarchiczny ustrój Kościoła Chrystusowego, cała jego ?święta władza? w nim sprawowana, nie jest niczym innym jak służbą, służbą, która ma na celu tylko jedno: aby cały Lud Boży był uczestnikiem tej trojakiej misji Chrystusa i pozostawał zawsze pod władzą Pana, która bierze swój poczatek nie z mocy tego świata, lecz od Ojca niebieskiego oraz z tajemnicy Krzyża i Zmartwychwstania.
Ta absolutna, a jednak miła i słodka władza Pana odpowiada całej głębi człowieka, jego najwznioślejszym aspiracjom umysłu, woli, serca. Ona nie przemawia językiem siły, lecz wyraża się w miłości i w prawdzie.
Nowy Następca Piotra na rzymskiej Stolicy wypowiada dzisiaj gorącą, pokorną, ufną modlitwę: ?O Chryste! Spraw, bym mógł stać się i być sługą Twej jedynej władzy! Sługą Twej słodkiej władzy! Sługą Twojej władzy, która nie przemija! Spraw, bym potrafił być sługą! Co więcej sługą Twoich sług?.

5. Bracia i Siostry! Nie obawiajcie się przyjąć Chrystusa i zgodzić się na Jego władzę!
Pomóżcie Papieżowi i wszystkim, którzy chcą służyć Chrystusowi i przy pomocy władzy Chrystusowej służyć człowiekowi i całej ludzkości!
Nie lękajcie się! Otwórzcie, a nawet, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!
Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, ustrojów ekonomicznych i politycznych, szerokich dziedzin kultury, cywilizacji, rozwoju. Nie lękajcie się! Chrystus wie, ?co jest w człowieku?. Tylko On to wie!
Dzisiaj tak często człowiek nie wie, co nosi w sobie, w głębi swojej duszy, swego serca.
Tak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi. Tak często opanowuje go zwątpienie, które przechodzi w rozpacz. Pozwólcie zatem ? proszę was, błagam was z pokorą i ufnością ? pozwólcie Chrystusowi mówić do człowieka. Tylko On ma słowa życia, tak, życia wiecznego.
Właśnie dzisiaj cały Kościół obchodzi Światowy Dzień Misyjny, czyli modli się, rozważa, działa, aby Chrystusowe słowa życia dotarły do wszystkich ludzi i zostały przez nich przyjęte jako orędzie nadziei, zbawienia, ogólnego wyzwolenia.

6. Dziękuję wszystkim obecnym, którzy zechcieli uczestniczyć w tej uroczystej inauguracji posługiwania nowego Następcy Piotra. Dziękuję z serca głowom państw, przedstawicielom władz, delegacjom rządowym za ich obecność, która tak bardzo mnie zaszczyca. Dziękuję wam, Najprzewielebniejsi Kardynałowie Świętego Kościoła rzymskiego! Dziękuję wam, Umiłowani Bracia w biskupstwie!
Dziękuję wam, Kapłani!
Wam, Siostry i Bracia, Zakonnice i Zakonnicy z zakonów i zgromadzeń!
Dziękuję! Dziękuję wam, Rzymianie!
Dziękuję pielgrzymom przybyłym z całego świata!
Dziękuję wszystkim, którzy łączyli się z tym świętym obrzędem za pośrednictwem radia i telewizji!

7. (Po polsku) Do was się zwracam, Umiłowani moi Rodacy, Pielgrzymi z Polski, Bracia Biskupi z waszym wspaniałym Prymasem na czele, Kapłani, Siostry i Bracia polskich zakonów ? do was, Przedstawiciele Polonii z całego świata.
A cóż powiedzieć do was, którzy tu przybyliście z mojego Krakowa, od stolicy św. Stanisława, którego byłem niegodnym następcą przez lat czternaście. Cóż powiedzieć? Wszystko, co bym mógł powiedzieć, będzie blade w stosunku do tego, co czuje w tej chwili moje serce. A także w stosunku do tego, co czują wasze serca. Więc oszczędźmy słów. Niech pozostanie tylko wielkie milczenie przed Bogiem, które jest samą modlitwą.
Proszę was! Bądźcie ze mną! Na Jasnej Górze i wszędzie. Nie przestawajcie być z Papieżem, który dziś prosi słowami poety: ?Matko Boska, co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie? ? i do was kieruję te słowa w takiej niezwykłej chwili.
Był to apel i wezwanie do modlitwy w intencji nowego Papieża, apel wypowiedziany w języku polskim. Z tym samym apelem zwracam się do wszystkich synów i do wszystkich córek Kościoła katolickiego. Pamiętajcie o mnie dzisiaj i zawsze w waszej modlitwie.

(Pozdrowienia w językach: niemieckim, francuskim, angielskim, hiszpańskim, portugalskim, rosyjskim, czeskim, ukraińskim).
(Po włosku) Otwieram serce dla wszystkich braci z Kościołów i wspólnot chrześcijańskich, pozdrawiając w szczególności was tutaj obecnych, w oczekiwaniu na najbliższe spotkanie osobiste, ale już teraz wyrażam wam szczere uznanie za to, że zechcieliście uczestniczyć w tym uroczystym obrzędzie.
I jeszcze zwracam się do wszystkich ludzi, do każdego człowieka (a z jakąż czcią apostoł Chrystusa winien wypowiadać to słowo: człowiek!)
Módlcie się za mnie! Pomóżcie mi, bym potrafił wam służyć! Amen.



źródło: http://www.karol-wojtyla.org/Pl/VentidueOtt.aspx

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.


Na górę
Post: 22 paź 2015, o 12:32 
Offline
1000p
1000p

Rejestracja: 28 gru 2006, o 10:35
Posty: 6446
Obrazek

https://www.youtube.com/watch?v=uvmntFlTZRg



Liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II
Radio Maryja

fot. arch.
Po raz drugi obchodzimy dziś liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II. Jest to także rocznica inauguracji jego pontyfikatu, która miała miejsce 22 października 1978 roku.

To wyjątkowy dzień, w którym znów staje koło nas papież, który prowadził Kościół przez 27 lat ? mówi ks. prof. Jan Machniak, kierownik Katedry Teologii Duchowości Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

? Ojciec Święty pokazywał drogę wszystkim ludziom, jak iść, żeby budować pokój, zgodę, miłość i pokazywał przede wszystkim to, co dla nas wierzących jest najważniejsze, że Ewangelia Chrystusa ciągle jest aktualna dla wszystkich. Nie siła, przemoc, gwałt, ale miłość, przebaczenie, program ewangeliczny, program błogosławieństw ? błogosławieni ubodzy w duchu, błogosławieni cisi, błogosławieni pokój czyniący. Można powiedzieć, że to był papież pielgrzym i taki pozostał. On wyznaczył drogę dla swoich następców ? dla papieża Benedykta i Franciszka ? tłumaczy ks. prof. Jan Machniak.

* * *

Karol Wojtyła przyszedł na świat 18 maja 1920 roku. W wieku dziewięciu lat stracił matkę, a mając dwadzieścia jeden ? ojca. W roku 1938 podjął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie okupacji angażował się w pracę aktorską w konspiracyjnym Teatrze Rapsodycznym. W tym czasie powstało również wiele jego utworów poetyckich. Początkowo pracował w kamieniołomie w Zakrzówku, później w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim.

1942 to rok, w którym Wojtyła wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie. Równocześnie rozpoczął także w konspiracji naukę na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od wybuchu Powstania w 1944 roku do końca wojny, jako przyszły kapłan, mieszkał w pałacu arcybiskupim. Święcenia kapłańskie z rąk kard. Adama Stefana Sapiehy otrzymał 1 listopada 1946 roku.

15 listopada 1946 roku wyjechał do Rzymu na studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum, które ukończył dwa lata później, otrzymując dyplom summa cum laude.

Pierwszą parafią, do której został skierowany, aby pełnić posługę kapłańską, była Niegowić. Później został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie.

Tytuł doktora teologii uzyskał w 1948 roku. Lata 1951-1953 to czas, w którym podjął się pisania pracy habilitacyjnej. Nie otrzymał jednak tytułu docenta, gdyż Ministerstwo Oświaty odrzuciło jego pracę. W roku 1956 objął katedrę etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Biskupem pomocniczym Krakowa i biskupem tytularnym Umbrii Karol Wojtyła został w 1958 roku. 30 grudnia 1963 roku został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Kardynałem został cztery lata później.

Po śmierci papieża Jana Pawła I został wybrany na papieża. Wyboru dokonano 16 października 1978 roku. Papież ? Polak przyjął imię Jan Paweł II. Uroczysta inauguracja pontyfikatu nastąpiła 22 października.

Pontyfikat papieża Jana Pawła II trwał ponad 26 lat. W trakcie jego trwania papież mianował 232 kardynałów, ogłosił 1318 błogosławionych i 478 świętych. Napisał 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji oraz 43 listy apostolskie.

3 maja 1981, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie o godzinie 17.19, Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę w brzuch oraz rękę. Ocalenie od śmierci zawdzięczał Matce Bożej Fatimskiej, której rocznicę objawień obchodzono w dniu zamachu na jego życie.

Jan Paweł II odszedł do Pana 2 kwietnia 2005 roku o godz. 21.37.

1 maja 2011 roku papież Benedykt XVI ogłosił Jana Pawła II błogosławionym. Kanonizacji papieża ? Polaka dokonał papież Franciszek 27 kwietnia 2014 roku.



źródło: http://www.radiomaryja.pl/informacje/li ... awla-ii-2/

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.


Na górę
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Nowy temat  Odpowiedz w temacie  [ Posty: 5 ] 


Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 21 gości


Nie możesz tworzyć nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów

Przejdź do:  
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.
Czytając to Forum DDN, wyrażam swoją Miłość do Maryi i Jezusa Chrystusa, wierząc w Jego Wszechmoc i Miłosierdzie.

"Od Prawdy zależy przyszłość naszej Ojczyzny" - święty Jan Paweł II

Sanktuarium Matki Bożej Kębelskiej w Wąwolnicy Jezu Ufam Tobie!