DZIECKO - TRZEJ SYNOWIE

Do studni szły trzy kobiety.
Po drodze, jak to kobiety, rozmawiały o swoich problemach i troskach.
Przy samej zaś studni, gdy wiadra były już pełne, rozmawiały o swoich radościach.
Pierwsza z nich mówiła:
Mój syn jest wspaniałym sportowcem.
Jest tak wytrenowany, że nikt mu nie dorówna!
Druga chwaliła swego syna w ten sposób:
Mój syn śpiewa tak pięknie, jak słowik.
Nikt w okolicy nie ma ładniejszego głosu od niego!
Trzecia kobieta milczała.
A ty o swoim synu nic nam nie powiesz? - zapytywały dwie pierwsze.
Mój syn jest zwykłym chłopcem, nie ma w nim nic szczególnego - odpowiedziała.
Rozmowie tej przysłuchiwał się jakiś nieznajomy człowiek.
Gdy kobiety ruszyły w drogę powrotną, ten nieznajomy szedł za nimi w pewnej odległości.
Może był głodny?
Może nie miał gdzie przenocować?
A może chciał sam zobaczyć synów, o których tyle słyszał?
Wiadra z wodą były ciężkie i kobiety co pewien czas odpoczywały.
Im bliżej domu, tym ręce i nogi stawały się słabsze.
Oto dzieci ich wyszły na spotkanie!
Syn pierwszej kobiety stanął na rękach, zrobił "gwiazdę", a potem pełny obrót w powietrzu.
Matka była bardzo dumna z niego i jego sprawności fizycznej.
Z twarzy jej można było wyczytać:
Czyż nie mam wspaniałego chłopca?!
Syn drugiej , rzeczywiście śpiewał wspaniale, tak że kobiety zapomniały o przebytej drodze i zmęczeniu.
Ze łzami w oczach słuchały jego pieśni.
Matka była dumna z tego, co potrafi.
Trzeci zaś chłopiec podbiegł do swej matki, wziął od niej wiadra z wodą i powiedział:
Mamo!
Ja ci pomogę!
Razem wrócimy do domu!
Nim jednak ruszyli w drogę, kobiety zapytały nieznajomego - który całą scenę obserwował co sądzi o ich dzieciach.
Który z tych trzech jest najlepszy, najwspanialszy?
Gdzie są wasze dzieci?
Gdzie są wasi synowie? - pytał nieznajomy dwie pierwsze kobiety.
Ja tutaj widzę tylko jednego syna - powiedział i ukłonił się trzeciej kobiecie.


Autor nieznany – zebrał ks. Antoni Wac