CHARAKTER - ŻÓŁW

Pewien cesarz słyszał o mądrości i świętości mnicha, który żył w górach.
Wysłał do niego delegację z prośbą, że pragnie go mieć na swoim dworze jako ministra do specjalnych zadań.
Posłańcy ruszyli w drogę i po kilku dniach dotarli do tego miejsca, gdzie pustelnik miał żyć.
Zobaczyli człowieka półnagiego, jak siedział nad rzeką i łowił ryby.
W ich czasach nie mógł to być ani mądry, ani święty człowiek.
Nie zadali nawet sobie trudu, aby spytać go kim właściwie jest.
Poszli dalej.
W najbliższej wiosce szczegółowo wypytali mieszkańców gdzie mieszka pustelnik i jak można go rozpoznać.
Otrzymawszy dokładne informacje wrócili na miejsce, na którym już byli.
Zobaczyli człowieka siedzącego nad rzeką.
Tym razem dworzanie pozdrowili go bardzo serdecznie i przekazali mu cesarskie posłanie.
Gdy mnich je przeczytał, zaczął się serdecznie śmiać.
Po chwili uspokoił się i powiedział:
Popatrzcie na tego żółwia, który wygrzewa się w piasku!
Delegaci nie widzieli w nim nic szczególnego.
Czy to prawda, że cały dwór cesarski codziennie zbiera się w kaplicy i oddaje cześć żółwiowi, którego pancerz jest przyozdobiony diamentami, szmaragdami i innymi drogimi kamieniami? - zapytał mnich.
Tak jest rzeczywiście! - odpowiedzieli przedstawiciele cesarza.
Na to mnich ich zapytał:
Czy ten żółw, którego tutaj widzicie, chciałby zamienić się miejscem z tamtym żółwiem z cesarskiej kaplicy?
Chyba nie! - odpowiedzieli.
Idźcie i powiedzcie cesarzowi, że bardzo mu dziękuję za nominację na ministra.
Nie mogę jednak jej przyjąć.
W górach jestem sobą, ponieważ tutaj jestem wolnym człowiekiem.
Na jego dworze stracę moją wolność, dlatego też nie spełnię nadziei, które on we mnie pokłada.
Zostanę nad rzeką, jest to miejsce, mojego życia! - powiedział mnich do cesarskich posłańców.


Autor nieznany – zebrał ks. Antoni Wac