Forum DDN - Drogowskazy do Nieba.

BÓG - CHCĘ WIDZIEĆ BOGA

W pewnym dalekim kraju żył sobie król, który na starość popadł w stan przygnębienia.
Miałem w życiu wszystko to, cokolwiek człowiek na ziemi może posiadać.
Tylko jedno nie było mi dane przez całe życie.
Nigdy nie widziałem Pana Boga.
W ostatnich moich godzinach chcę Go zobaczyć.
Muszę Go zobaczyć! - myślał sobie król.
Zebrał wokół siebie najznakomitszych dworzan, doradców, mędrców i kapłanów, i powiedział:
Chcę pod koniec mego życia zobaczyć samego Pana Boga.
Jak to się stanie, to wasza sprawa.
Król zagroził karami, jeżeli jego królewskie życzenie nie zostanie spełnione.
Wyznaczył też czas ma realizację swego życzenia: trzy dni.
Posmutnieli wszyscy mieszkańcy królestwa, a zwłaszcza dworzanie.
Dokładnie po trzech dniach, w samo południe, król wezwał ich do siebie.
Nikt jednak nie śmiał otworzyć przed królem ust.
Panowało ponure milczenie.
Napięcie i zdenerwowanie rosło.
I oto do królewskiej sali wszedł pasterz i powiedział:
Pozwól, o królu, że spełnię twoje życzenie, pokażę ci Pana Boga.
Popatrz tam, o królu! - powiedział pasterz.
Król wstał z tronu, podszedł do okna i spojrzał w słońce.
Blask południowego słońca oślepił go.
Zawołał:
Czy chcesz pasterzu, abym wzrok stracił?
O nigdy, królu! - odpowiedział pasterz.
Chcę ci tylko powiedzieć, że słońce to jedna z wielu rzeczy stworzonych przez Boga, to jest tylko odblask Jego chwały, to jest cząstka Jego mocy.
Jak więc możesz pragnąć oglądać swoimi słabymi oczyma coś jaśniejszego od słońca? - zapytał pasterz.
Poznaję mądrość twojego ducha, wyczuwam szlachetność twojej duszy.
Ale czy możesz mi powiedzieć, co było przed Bogiem? - zapytał król.
Nie gniewaj się królu - mówił pasterz - ale i ja mam do ciebie pytanie: czy możesz głośno liczyć?
Oczywiście, że mogę: jeden, dwa, trzy... - rozpoczął król.
Nie tak, źle! - przerwał mu pasterz.
Królu, rozpocznij od tego, co było przed jednością! - zaproponował.
Jak ja to mam zrobić? - zapytał król, i stwierdził:
Przed jednością nic nie było!
Bardzo dobrze odpowiedziałeś królu!
Przed jednością nic nie ma.
Przed Bogiem nic nie było, Bóg jest na początku - mówił pasterz.
Odpowiedź spodobała się królowi bardzo.
Dlatego powiedział do niego:
Dam ci wiele podarków, uczynię cię bogatym człowiekiem, jeśli odpowiesz mi na moje trzecie pytanie: co robi Pan Bóg?
Pasterz spostrzegł, że serce króla stało się czułe.
Dobrze - powiedział - odpowiem ci na twoje trzecie pytanie.
W tym celu musimy jednak na jakiś czas zamienić nasze szaty.
I król odłożył oznaki swojej królewskiej władzy, i ubrał się w odzienie pasterza.
Pasterz w tym samym czasie przebrał się za króla i zasiadł na tronie.
Widzisz, królu - powiedział - to właśnie czyni Pan Bóg: jednych podnosi do godności, drugich strąca z wysokości.
Ostatnie słowa tego prostego pasterza sprawiły, że król poznał samego siebie i pełen radości zawołał:
Dostrzegam teraz Boga w moim życiu!


Autor nieznany ? zebrał ks. Antoni Wac

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.